چقدر مهم است که چرا زندگی می‏کنیم؟
اصلا توی این زندگی چه چیزی به دست می‏آوریم که این‏همه مشتاق زندگی هستیم.

به نظر من همه کارهایی که ما انجام می‏دیم، برای به دست آوردن آرامشه. یعنی هر کاری که می‏کنیم یا نمی‏کنیم، هدف اصلی‏مون رسیدن به آرامشه. حتی دین‏داری هم به خاطر رسیدن به آرامش روحی و عقلیه. حتا اگه دین‏داری ما از روی تعبد خالص هم باشه، باز هدف اصلی می‏تونه آرامش باشه.

اصلا اون کسی که دزدی هم می‏کنه، دنبال یه آرامشه، گرچه اشتباه می‏کنه.

خیلی وقت‏ها اصلا ما حواس‏مون نیست که کارها رو با چه هدفی انجام می‏دیم. اصلا یه هدف‏های جزیی هم برای خودمون سر هم می‏کنیم اما دقت نمی‏کنیم که هدف اصلی ما از انجام کارها، رسیدن به آرامشه.

وقتی کسی رو کمک می‏کنیم، شاید فکر کنیم این به خاطر ثوابشه، یا شاید هم به خاطر حُسن اجتماعی کار، اما اون‏ عاملی که مهم‏تر از همه‏ست، به دست‏آوردن آرامشه. البته این رو هم باید بگم که منظورم این نیست که هدف‏های دیگه وجود نداره یا اشتباهه یا حتا بی‏اهمیته، حرف من اینه که همه این هدف‏های کوچک و شاید دم‏دستی، برای رسیدن به آرامش هستن.